عفونت واژن

عفونت واژن ، التهاب در واژن است که باعث تخلیه ترشحات ، خارش و درد می شود. علت بروز چنین حالتی اغلب به تغییر در تعادل باکتریایی واژن یا بروز یک عفونت ، نسبت داده می شود. کاهش سطوح استروژن بعد از یائسگی و برخی ناهنجاری های پوستی نیز می تواند باعث بروز این نوع عفونت شود. اگر درباره این عارضه می خواهید بیشتر بدانید این مقاله راز جراحی را حتما حتما حتما تا آخر مطالعه کنید.

رایج ترین انواع عفونت واژن شامل موارد زیر می باشد:

• واژینیتیس باکتریایی . این عفونت ، از رشد بیش از حد باکتری هایی که در حالت طبیعی در واژن یافت می شوند ، اتفاق می افتد. این رشد غیر عادی ، باعث بهم خوردن تعادل نرمال و طبیعی می شود.
• عفونت های واژنی . این عفونت ها اغلب بوسیله قارچ هایی که در حالت طبیعی در بدن وجود داشته و با نام کاندیدا آلبیکانس خوانده می شوند ، بوجود می آید.
• تریکومونیاز . این عفونت بوسیله یک انگل تک یاخته ای بوجود آمده و اغلب در اثر مقاربت های جنسی اتفاق می افتد.

درمان ، به نوع عفونت که به آن مبتلا هستید ، وابسته است.

علائم این نوع عفونت

علائم و نشانگان این عارضه شامل موارد زیر می باشد:

• تغییر در رنگ ، بو یا مقدار ترشحات از واژن
• خارش و حساسیت در واژن
• احساس درد در طول رابطه جنسی
• احساس درد در طول ادرار کردن
• خونریزی ملایم از ناحیه واژن یا لکه بینی

اگر از ناحیه واژن ، خروج ترشحات اتفاق می افتد ، ویژگی های این ترشحات ، می تواند نوع عفونت شما را نشان دهد. برخی از مثال ها عبارتند از :

• عفونت باکتریایی . گاهی متوجه خروج ترشحات سفید یا خاکستری رنگ با بوی عفونت می شوید. این بو اغلب بویی غیر عادی است و بعد از رابطه جنسی تشدید می شود.
• عفونت مخمر واژن . علامت اصلی این نوع عفونت ، خارش است ، ولی گاهی ترشحات سفید رنگ و غلیظی را مشاهده می کنید که شبیه به دلمه پنیر است.
• تریکومونیاز . این عفونت باعث خروج ترشحات سبز یا زرد رنگ و گاهی کف آلود می شود.

چه زمان باید به پزشک متخصص زنان مراجعه کنیم؟

در صورتی که در ناحیه واژن احساس درد کردید ، به پزشک مراجعه کنید. همچنین در صورت مشاهده موارد زیر ، به پزشک مراجعه کنید:

• از واژن شما ترشحاتی با بوی ناخوشایند خارج شده و اغلب در ناحیه واژن ، احساس خارش می کنید.
• هرگز به این نوع مبتلا نشده اید و مراجعه به پزشک می تواند به شما در شناسایی علائم و نشانگان ابتلا به عفونت کمک کند.
• قبلاً به این عفونت مبتلا شده اید.
• چندین شریک جنسی داشته اید و در اثر روابط جنسی مکرر ، به عفونتی که از طریق جنسی انتقال یافته است ، مبتلا شده اید و برخی از علائمی که در خود مشاهده می کنید ، شبیه به علائم عفونت مخمری واژن یا عفونت باکتریایی می باشد.
• شما احساس تب و لزر می کنید یا درد ناحیه لگن ، احساس درد دارید.

اندکی صبر کنید.

گاهی زمانی که دچار حساسیت در ناحیه واژن می شوید و ترشح از واژن اتفاق می افتد ، نیازی نیست فوراً به پزشک مراجعه کنید. خصوصاً در شرایطی که موارد زیر را تجربه کردید ، قبل از مراجعه به پزشک ، اندکی دست نگه دارید. گاهی این علائم به طور خودبخود ، رفع می شوند.

• قبلاً عفونت مخمر واژنی در شما تشخیص داده شده و علائم و نشانگان فعلی ، شبیه به نمونه های قبلی هستند.
• شما با علائم و نشانگان عفونت مخمر واژنی ، آشنایی دارید و کاملاً می دانید که در این شرایط ، چه اقدامی باید انجام دهید.

علل عفونت در واژن

علل این نوع عفونت ، به نوع عفونتی که به آن مبتلا شده اید ، وابسته است.

• عفونت های واژنی باکتریایی

این نوع عفونت که رایج ترین نوع عفونت باکتریایی است ، در اثر تغییر و بهم خوردن تعادل باکتری موجود در واژن ایجاد می شود. اینکه چه چیزی باعث بهم خوردن این تعادل می شود ، هنوز معلوم نیست. این امکان وجود دارد که عفونت باکتریایی ، فاقد هر گونه علائمی باشد.

این نوع عفونت ، ظاهراً با روابط جنسی ارتباطی ندارد ، چون در برخی از زنانی که از نظر روابط جنسی ، چندان فعال نیستند نیز اتفاق می افتد.

• عفونت های مخمری واژن

این عفونت ها زمانی رخ می دهد که یک ارگانیسم قارچی ، به نام کاندیدا آلبیکانس ، در واژن ، بیش از حد رشد می کند. کاندیدا آلبیکانس باعث بروز عفونت در سایر نواحی مرطوب بدن از قبیل دهان ، لایه های پوستی و بستر های ناخن نیز می شود.

• تریکومونیاس

این عفونت که اغلب از طریق رابطه جنسی انتقال می یابد ، بوسیله یک انگل تک یاخته ای میکروسکوپی به نام تریکوموناس واژینالیس بوجود می آید. این ارگانیسم در طول رابطه جنسی ، با کسی که دچار عفونت است ، اتفاق می افتد.

در مردان ، این ارگانیسم ، معمولاً مجرای ادراری را عفونی کرده ولی معمولاً هیچ علامتی را بر جای نمی گذارد. در زنان ، تریکومونیاس ، معمولاً واژن را دچار عفونت می کند و می تواند علائمی را بر جای گذارد. این عفونت همچنین خطر ابتلا به سایر عفونت های انتقال یافته از طریق جنسی را در زنان ، افزایش می دهد.

اسپری های واژن ، صابون های معطر و عطرها می تواند باعث بروز واکنش های آلرژیک یا حساسیت در بافت های واژن شود. اشیاء خارجی از قبیل دستمال توالت یا تامپون نیز می تواند در بافت های واژن ، ایجاد حساسیت نماید.

• آتروفی واژن

سطوح کاهش یافته استروژن بعد از یائسگی یا برداشتن تخمدان بعد از جراحی می تواند باعث نازک شدن دیواره داخلی واژن و ایجاد حساسیت و احساس خشکی و سوزش در این ناحیه شود.

• شستشوی واژن

وارد کردن ترکیباتی مثل آب و سرکه ، جوش شیرین ، نمک یا هرگونه ماده ضدعفونی کننده دیگری به این عضو به نظر روش خوبی برای تمیز کردن آن به نظر می رسد ، اما حقیقت این است که واژن خودش را تمیز می کند. این عمل تنها باکتری های مفید را از بین می برد و احتمال عفونت را افزایش می دهد.

• صابون ، عطر و شامپو بدن

شستن این عضو با صابون یا شامپو بدن یا اسپری کردن عطر به آن می تواند PH طبیعی آن را دست خوش تغییر کند. با اینکه آب کشی واژن و فرج با آب خالی هیچ مشکلی ندارد ، اما هر محصول یا عطری منجر به از بین رفتن باکتری های مفید شده و عفونت واژن را محتمل می سازند.

• روش های ضد بارداری اسپرم کش

این روش از متدهای جلوگیری از بارداری به شکل ژل ، قرص یا شیاف در دسترس است. شما باید آن را مستقیما وارد واژن کرده تا در این ناحیه حل شود و اسپرم ها را بکشد ؛ در نتیجه این عمل از حاملگی ناخواسته جلوگیری می شود. با اینکه این اسپرم کش ها برای برخی افراد به خوبی کار می کنند ، اما در بعضی دیگر می توانند التهاب و خارش و در نهایت عفونت واژن را به همراه داشته باشند.

• استفاده از لباس های تنگ یا با جنس پلاستیک 

لباس زیر یا مایوهایی که هوا از آن ها جریان پیدا نمی کند ، می توانند باعث آزردگی واژن شوند و رطوبت را بین خود و پوست نگه دارند. پوشیدن لباس تنگ یا خیس بعد از شنا یا ورزش نیز می تواند از علائم تاثیر گذار روی عفونت باشد.

• مواد شوینده و نرم کننده لباس

درست بعد از تغییر دادن محصولات شستشوی لباس ها متوجه علائم عفونت واژن شدید؟ نرم کننده ها و پودرهای بو دار نیز روی PH تاثیر می گذارند و احتمال بروز این عارضه را بالا می برند.

فاکتورهای خطر در عفونت واژن

فاکتورهایی که خطر رشد عفونت را افزایش می دهند ، شامل موارد زیر می باشند:

• تغییرات هورمونی از قبیل هورمون های مرتبط با بارداری ، قرص های ضد بارداری یا یائسگی
• فعالیت جنسی
• ابتلا به عفونت های انتقال یافته در اثر روابط جنسی
• دارو ها از قبیل داروهای آنتی بیوتیک و استروئیدها
• استفاده از داروهای دارای قابلیت از بین بردن یاخته های نطفه ای برای جلوگیری از بارداری
• استفاده از محصولات بهداشتی از قبیل اسپری های واژن یا دئودورانت های واژن
• شستشوی واژن
• ابتلا به عفونت های انتقال یافته در اثر روابط جنسی
• دیابت کنترل نشده
• پپوشیدن لباس های تنگ
• استفاده از IUD برای جلوگیری از بارداری

عوارض عفونت واژن

زنان مبتلا به عفونت های باکتریایی واژن ، در معرض خطر بیشتر ابتلا به عفونت های انتقال یافته از طریق روابط جنسی هستند. علت ، التهاب ناشی از این ناهنجاری ها می باشد.

پیشگیری از عفونت واژن

بهداشت خوب می تواند از بروز برخی انواع عفونت های واژنی و بازگشت آنها جلوگیری کرده و در تسکین آنها ، موثر است. این نکات بهداشتی عبارتند از:

از حمام یا وان آب داغ اجتناب کنید.

از محصولات ایجاد کننده حساسیت از قبیل تامپون یا صابون های عطری استفاده نکنید. بعد از دوش گرفتن ، صابون را از ناحیه بیرونی واژن ، کاملاً آبکشی کنید و ناحیه را کاملاً خشک کنید تا از بروز حساسیت ، جلوگیری به عمل آید. از صابون هایی از قبیل صابون های عطری یا آنتی باکتریال استفاده نکنید.

بعد از استفاده از سرویس بهداشتی ، ناحیه تناسلی را کاملاً تمیز کرده و از پخش شدن باکتری مدفوع در واژن ، پیشگیری کنید.

رابطه جنسی را حتی المقدور در یک چارچوب سالم ، حفظ کنید. استفاده از کاندوم و محدود کردن تعداد شرکای جنسی می تواند یک اقدام مفید محسوب شود.

لباس زیر های پنبه ای بپوشید. باکتری ها در محیط های مرطوب ، بهتر رشد می کنند. در زمان خوابیدن ، لباس زیر نپوشید.

تشخیص عفونت واژن

برای تشخیص عفونت های واژنی ، پزشک اقدمات زیر را انجام می دهد:

سابقه پزشکی شما را بررسی می کند. این بررسی شامل تاریخچه و سابقه عفونت هایی است که به صورت واژنی یا در اثر روابط جنسی ، انتقال یافته اند.

انجام آزمایش لگن را تجویز می کند. در طول آزمایش لگن ، پزشک از ابزاری به نام اسپکولوم برای مشاهده بخش داخلی واژن ، جهت بررسی التهاب و تخلیه ترشحات ، استفاده می کند.

نمونه برای انجام تست های آزمایشگاهی ، جمع آوری می شود. پزشک نمونه ای از ترشحات واژنی را جهت تائید این مطلب که شما به چه نوع عفونتی مبتلا هستید ، تهیه می کند.

تست pH انجام می شود. پزشک ، با استفاده از یک نوار مخصوص تست pH ، یا یک کاغذ pH ، در دیواره واژن ، تست واژنی pH را انجام می دهد. pH بالا نشان می دهد که بیمار به عفونت باکتریایی مبتلا است. البته ، تست واژن به تنهایی ، یک تست تشخیصی قابل اعتماد محسوب نمی شود.

درمان عفونت واژن

انواع ارگانیسم ها و موقعیت ها می تواند باعث بروز عفونت شود ، بنابراین درمان ، علت خاصی را مورد هدف قرار می دهد.

• عفونت های واژنی باکتریایی

در این نوع عفونت ، پزشک قرص های مترونیدازول خوراکی یا ژل مترونیدازول را جهت استعمال در ناحیه عفونی شده ، تجویز می کند. درمان های دیگر شامل کرم کلیندامایسین می باشد که در ناحیه واژن استعمال می شود. همچنین ، گاهی قرص های کلیندامایسین نیز تجویز می شود که خوراکی هستند. بعلاوه ، این دارو به صورت کپسول نیز موجود می باشد که باید بر روی واژن گذاشته شود. تینیدازول یا سکنیدازول نیز داروهای خوراکی هستند که در این شرایط ، تجویز می شوند.

عفونت های واژنی باکتریایی ، بعد از درمان ، ممکن است بازگشت داشته باشند.

• عفونت های مخمری واژن

عفونت های مخمری واژن با کرم های ضد قارچ بدون نسخه یا شیاف از قبیل میکونازول ، کلوتریمازول ، بوتوکونازول یا تیوکونازول قابل درمان هستند. عفونت های مخمری واژن با یک نسخه داروی ضد قارچ از قبیل فلوکونازول نیز درمان می شوند.

• تریکومونیاس

پزشک برای درمان این مورد ، قرص های مترونیدازول یا تینیدازول را تجویز می کند.

عفونت قارچی چه تفاوتی با عفونت باکتریایی واژن دارد؟

این دو عارضه علائم یکسانی دارند ، برای همین به راحتی اشتباه گرفته می شوند. ممکن است این امر در حین انتخاب روش درمانی مشکل ساز شود. عفونت قارچی معمولا نیاز به اقدام خاصی ندارد و با داروهای غیرتجویزی درمان می شود ، درحالی که نوع باکتریایی آن  نیاز به آنتی بیوتیک دارد که تنها با تجویز پزشک ارائه می شوند. در ادامه راه هایی را برای تشخیص این دو مورد بیان کرده ایم.

نوع قارچی عفونت واژن معمولا بو ندارد ولی باکتریایی ، بویی شبیه به ماهی دارد ، مخصوصا بعد از رابطه واژینال. ترشحات واژن نیز در عفونت قارچی سفید و بافت آن ضخیم و توده وار است ، در صورتی که در مدل دیگر نازک و آبکی است ، رنگ آن نیز طوسی یا سبز می باشد. در مورد ظاهر مهبل ، در مدل قارچی واژن دچار التهاب ، قرمزی ، تغییر رنگ می شود و خارش پیدا می کند ، اما در نوع دیگر تغییر خاصی دیده نمی شود. همانطور که گفته شد یکی نیاز به درمان با داروی تجویزی دارد و دیگری با داروهای غیرتجویزی برطرف می شود.

سبک زندگی و درمان های خانگی عفونت ناحیه واژن

برای درمان عفونت های واژنی ، تجویز دارو لازم است. در صورتی که نوع عفونت شما ، عفونت مخمر واژنی باشد ، می توانید اقدامات زیر را انجام دهید:

• از داروهای بدن نسخه مخصوص رفع عفونت های مخمر واژنی استفاده کنید. گزینه ها شامل دوره های مصرف یک ، سه و هفت روزه از کرم ها یا شیاف های واژنی می باشند.

برخی محصولات نیز به صورت کرم های موضعی هستند که در ناحیه لابیا و سوراخ واژن مورد استفاده قرار می گیرند. حتی در صورتی که احساس کردید حالتان بهتر شده است ، دوره درمان را طبق دستورالعمل روی بسته ، تکمیل کنید.

• از کمپرس سرد استفاده کنید. برای تسکین درد تا زمانی که داروهای ضد قارچ ، تاثیر کامل خود را بر جای گذارند ، بر روی ناحیه لابیا ، کمپرس سرد قرار دهید.